5. Struistrefbal

Struistrefbal

Ons laatste dagje voordat de therapie gaat beginnen. We begonnen de dag, na even kleuren natuurlijk, met een bezoekje aan het struisvogelfarm. Onderweg zeiden we, net als gisteren, kijk nou naar buiten dat is veel leuker dan in je zoekboek. Verplicht kijken drie kopjes door het raam en roepen ze ahh en ohhh tegen de gekleurde huisjes, de kuil in de weg, de boom op links en de lantaarnpaal op rechts om daarna meteen weer in hun zoekboek te kijken. Brrr ik ga op mijn ouders lijken, die riepen dat ook de hele tijd onderweg naar Frankrijk. Wilden ze ook nog zo ongeveer de off-road route in plaats van de route soleil, had je nog veeeeel meer tijd om naar buiten te kijken én om verkeerd te rijden. Gelukkig hebben wij onze navi en de kaart en ging het bijna helemaal goed. Onze kinderen zijn nog verbaasd als we omdraaien en weer terug rijden omdat we er voorbij waren gereden. Dat is best een goed teken toch?

Aangekomen mochten we meteen de Jeep in voor de rondleiding over het terrein. Een leuke gids reed en leidde ons rond over het terrein. Hij leerde ons o.a. dat een struisvogel zijn kop niet in het zand steekt maar zijn oor op de grond legt om te horen of er gevaar aan komt. Geinig toch en mannetjes kun je herkennen aan hun roze voeten, roze snavel en roze strepen op hun poot. Dat is toch fijn om te weten als hij of zij met 80 km per uur langs komt rennen en je wil iets vragen. We mogen ze ook voeren.

Al met al was het een leerzaam ochtendje. We sloten af met een potje trefbal…..nou ja bijna. We mochten op een struisvogelei staan en het vasthouden. Maar we moesten wel voorzichtig zijn en het niet laten vallen. Je kunt je voorstellen dat ik er wel een heel educatief en verantwoord AHHHH EMILY VOORZICHTIG NIET DOEN uitgooide toen Emily wat trefbal poses deed met het ei.

Niet alleen Emily was trouwens heel sportief vandaag. Ook Madelief heeft deze vakantie een nieuwe hobby, opdrukken! Ze deed het gewoon 10x achter elkaar! Olaf daagde haar nog lekker uit om het ook op één hand en met haar benen op de bank te doen. Ze deed het allemaal even na. Kijk maar bij de video's.

Na een heerlijke pannenkoekenlunch in ons appartement wordt het zwembad nog even onveilig gemaakt. Ze oefenen weer druk met dolfijn en dolfijnentrainer en er worden royaal visjes uitgedeeld, het voor wat hoort wat zit er al goed in bij onze dames.
Het zwembad is nooit druk maar er zijn wel vaak andere mensen. Ze komen overal vandaan, Nederland, Duitsland maar ook veel uit Amerika. Het is grappig om te zien dat Emily een andere taal goed kan herkennen. Ze zegt dan altijd tegen ons Bonjour? Wat zoveel betekent als, zijn ze Frans? Nee liefie, deze mensen spreken Engels. Oh Engels, Dora! Ze gaat flink vooruit, vorig jaar zei ze tegen een mevrouw steeds ‘Howareyou’. Dat was zo raar, ze bleef het maar roepen, de hele tijd ook als ze een kunstje deed. Het duurde een paar dagen voordat we door hadden dat ze dacht dat de mevrouw die altijd vroeg ‘How are you?’ Howareyou heette. Ze was haar gewoon steeds aan het roepen!

De kleintjes vandaag lekker vroeg in bed gekieperd. Blijft fijn ons regeltje na het eten naar bed. Als je vroeg eet ga je dus vroeg naar bed en aangezien ze nog geen klok kunnen kijken krijgen we geen kritiek. Morgen begint de therapie om 7.30 uur, dat jullie niet denken dat dit een vakantie is…….