16. Als ik zink, kan ik het nog niet

Als ik zink, dan kon ik het nog niet….

De een na laatste therapiedag alweer. Jeetje wat ging de laatste week weer snel (bijna) voorbij. We lopen weemoedig naar het CDTC.

Vandaag heeft Emily met Sebastiaan veel ‘lipkracht’ geoefend. Om Emily beter te laten articuleren masseren de therapeuten Emily haar gezicht. Sebastiaan vindt het belangrijk om het passieve te combineren met het actieve dus na de massage moet ze aan de slag. Ze krijgt de ene kant van een spatel (van de dokter om A te zeggen 😉) tussen haar lipjes en Sebastiaan de andere kant en dan is het trekken maar! In drie rondes bepalen ze wie de winnaar is. Emily wordt extra moe gemaakt want die mag zowel Nicole als Sebastiaan uitdagen en ja hoor ze weet ze alle twee te verslaan 😉.

Na de therapie gaan we de cadeautjes kopen voor alle therapeuten, trainers en stagiaires. Met dank aan Maud onze therapiebuuf voor het ideetje want dat vind ik altijd wel een gedoetje hoor. Nu hoefden we alleen maar de ijsjes-cadeaubonnen halen, zo gepiept. Nou ja, gisteren waren ze al dicht toen we langs gingen en nu waren ze nog niet open….Maar Olaf moest toch nog shoppen. Rozie en ik hadden gisteren in de etalages al ge-pre-shopt dus dat werd een eitje voor hem. Met een hele nieuwe zomergarderobe goed gekeurd door al zijn vrouwen gingen we een half uurtje later weer naar buiten. Nog even langs de flip-flop winkel voor nieuwe slippers en manlief kan er weer tegen. Helaas is de ijswinkel nog steeds niet open….

Dan maar even zwemmen. Ik verbaas me er steeds over hoe goed de kleintjes zijn gaan zwemmen deze vakantie. Beide dametjes maken echt mooie rondjes met hun armen (niets met hun benen dus ze worden reuze sterk in hun armen) en Maatje zwemt echt wel 6 slagen onder water, nou ja met haar toet dan want ze heeft een zwemvest aan dus erg diep komt ze niet. Emily kon voor de vakantie nog niet met haar gezicht onder water. Hapje lucht en je mond dicht doen en dan onderwater is toch wel veel om te onthouden. Maar ja, als die kleine zus van je het de hele dag doet….en nu kan Emily het ook! Zo gaaf om te zien. Ze geniet er van, het hele zwembad moet kijken en worden om de beurt tot de orde geroepen om te kijken. Als ze een naam is vergeten moet dat nog even gevraagd worden en tja dan is de eerste inmiddels echt wel gestopt met kijken. Opnieuw iedereen tot de orde. Ja ja onze kleine directeur heeft iedereen bij de les, dan nog een hapje lucht en hi nee het lukt niet! Ze moet er zelf om lachen. Nog een hapje lucht dan maar. Het is een hele onderneming dat onderwater zwemmen. Maar he, mama is er wel zo trots op dat ze hier een hele dikke alinea over schrijft, dat dan weer wel.

We lunchen burrito’s, Olaf heeft zo fanatiek boodschappen gedaan dat er eigenlijk geen ruimte meer is om uit eten te gaan. Dat kan natuurlijk niet dus een avondmaaltijd wordt een lunch en zo zorg je ervoor dat je toch nog een keer met je voetjes in het zand uit eten kunt. Na de lunch een vierde poging voor de cadeaubonnen en ik neem Rozie mee als lid van het testteam. We moeten natuurlijk wel weten wat we cadeau geven. En ja hoor het lukt. Ik scoor nog een T-shirt met een blije tekst: “zon, zee, blij uurtje”. Ja het klopt. Gekocht bij de ijswinkel 😊 en we lopen daarna weer terug voor een laatste zwempartij voor deze dag. Ik ben erg nieuwsgierig hoe de meiden zouden zwemmen zonder zwemvest maar ik ben ook wel bezorgd dat als ik ze dat een keer laat doen dat ze per ongeluk in het diepen springen zonder vest. Maar het einde van de vakantie is in zicht en mijn nieuwsgierigheid is te groot. Ik fluister in Maatjes oor of ze een keer in het ondiepe zonder vest wil zwemmen. Jaaahhhh dat is echt leuk. Haar oogjes glinsteren ervan. Ik vind het wel spannend, best grappig want het ondiepe is veel ondieper dan het zwembad waar ze zelf zonder drijfmiddelen in zwemmen in Nederland bij de zwemles. Madelief klimt uit het bad en doet haar zwemvest uit. Ik zeg nog even dat ze natuurlijk nog niet kan zwemmen zonder zwemvest. Want weet je nog wat er gebeurt als je je zwemvest uit doet? (dat weet ze nog want dat gebeurde in het zwembad met haar vleugels, die schoten beide uit waardoor ze als een pijltje naar beneden ging). Ja dat wist ze nog.
Als ik zink, dan kan ik het nog niet! Zegt ze wijs. Tja daar kan ik niks tegen in brengen. Maar ik had stiekem gelijk. Ik leg haar op haar rug en ja hoor ze drijft, perfect. Zo lang als ze wil. Daarna op haar buik, toet in het water. Prachtig blijft ze liggen. Nu is onderwater zwemmen ook veel leuker want dat kan namelijk echt onderwater. Ze glimt en straalt en stiekem ik minstens even hard. Dit is echt stap één van het leren zwemmen. Haar benen doen nog steeds helemaal niks maar hé ze zwemt! En dan is het fijn dat je zussen hebt die elkaar uitdagen. Emily probeert het ook en het lukt nog niet helemaal maar ze blijft het proberen want tja Maatje kan het ook 😉. Als we terug vliegen kan ze het, dat weet ik bijna zeker.

Na al het gezwem hadden we nog een boottocht op het programma samen met de therapiebuurtjes. We zien het eiland prachtig vanaf het water in de zon liggen. We maken familiefoto’s, altijd leuk om een keertje met zijn allen op de foto te staan en Emily mag van Pien zelfs echte foto’s maken. Voor ons is het nog leuker om foto’s van de fotograaf te maken. Madelief met de X-factor, de prachtige zonsondergang en vervolgens een prachtige maan maakt het boottochtje compleet.

Weer thuis wacht ons een bak huiswerk. De cadeautjes voor alle therapeuten, stagiaires en dolfijntrainers moeten gemaakt worden. Gelukkig hebben we een hele stapel tekeningen waar ik uit mag kiezen, komt al dat geteken en gekleur toch nog van pas. De evaluaties en herinneringsdolfijn maken we af en dan zijn we eindelijk klaar.