9. Return to the blue lagoon

Return to the blue lagoon

Velen van jullie waren natuurlijk intens geschrokken en van slag van de slijtage van de rog. Net als wij dachten jullie vast dat hij zo versleten was dat hij naar het ‘hier-namaals’ was gegaan. Maar niets blijkt minder waar, de rog mag naar een herstel-revalidatie-rusthuis waar hij rustig kan aansterken totdat hij weer sterk genoeg is om bij ons mensen te kunnen zwemmen. Of eigenlijk zodat wij weer bij hem kunnen zwemmen want hij is daar meer op zijn plaats dan wij. Onze dag begon dus al goed met dit positieve bericht. De regen niet meegerekend natuurlijk. Want waar wij zijn, daar gaan de planten groeien om het maar positief te benoemen. Gisteren was het echt koud en gingen onze buren zelfs vesten halen, dat was onze eer te na natuurlijk maar fris was het wel. En als het tijdens de therapie gaat regenen is het echt wel fris. Maar weeronline belooft beterschap vanaf zondag. Maf dat ze het nog zo slecht kunnen voorspellen terwijl er slechts een speling is tussen de 25 en 29 graden. Dus het enige wat je hoeft te voorspellen is regen of geen regen want, sneeuw, hagel en ijs zit ook niet in het palet. Hoe moeilijk kan het zijn…op zijn minst lastig blijkt zo.

Tijdens de therapie kwam de medical board langs, wat een leuke baan. Lekker in je korte broekje naar de therapie kijken en af en toe wat vragen stellen. Dat lijkt mij ook wel wat. Gelukkig werden ook zij nat geregend, het moet natuurlijk niet te veel op vakantie lijken.

Vandaag mocht Emily even met het surfplankje, zie filmpje. Babette zei dat ze dat voor de ouders deed maar wij deden het natuurlijk voor de prachtige toet van Emily. Ik zette mijn filmpje net te vroeg uit, dus jullie missen de PAPA, MAMA IK GING HEEL HARD< KIJK ZO VROEMMMMMM. Eigenlijk ga je voor dat soort zinnetjes gewoon naar Curaçao. Ze mocht even met de dolfijn van de buren zwemmen omdat ze dit zo leuk vindt want Sami kan het nog niet zo goed en Bonnie haar neus is nog steeds kapot. Wat fijn dat Chabelita even wilde inspringen 😊.

Verder vandaag geen spannende dingen. Na de therapie lekker thuis gelunched en gekleurd natuurlijk. Maar Emily heeft ook een dolfijn getekend.

Emily bleek ergens een gigantische splinter gevangen te hebben. Ik had werkelijk voor alles wat bij me, buikloop, reverse buikloop, hoofdpijn, malaria, hepatitis A, B en G, scheurbuik en andere enge dingen maar een pincet was ik vergeten. Die moest bij de onderburen geleend worden. Emily vond het allemaal niet zo’n heel goed plan en raakte licht in de stuiterstress….niet de ideale uitgangspositie voor het verwijderen van een splinter. Rozie schoot meteen in de afleidingsmanouvre-actiestand. Pakte haar tekening en maakte daar spontaan een zoekplaat van. Haar afleidingsmanouvre en mijn pincetkwaliteiten zorgde voor een vrijwel pijnloze verwijdering van de reuze splinter. Wat een teamwork.

Na deze enorme EHBO-activiteit moest ik even bijkomen bij het zwembad met een boek. De zon stond op haar hoogst dus de kids bleven nog even binnen. Maar na één pagina stond ik al te schuilen in het wc-hokje voor de regen. Het bleef zo bewolkt dat ik naar boven riep dat de kinderen ook wel konden komen. Toen kwam er een afwisseling van regen-bewolkt-zon etc. ze vonden het eigenlijk alleen maar leuk om met harde regen in het zwembad te liggen.

Om half 4 ging Roos naar de ‘grote kinderen siblingsprogramma’ en ging ik mijn vakantiegeld stuk slaan….ik had een kabouter gespot in zwembroek. Die stond echt al heel lang op mijn lijstje maar op mijn lijstje stond ook een max bedrag en daar ging hij net een tikkie overheen. Maar nu ik al bijna een week aan hem dacht, vond ik dat ik al mijn vakantiegeld aan hem mocht besteden. Misschien moet ik toch een klein fooienpotje bij mijn kabouterbos neerzetten. Maar hij is wel leuk he 😉. Eindelijk kan mijn zwembad geïnstalleerd worden maar dan moet dat schaatsweer wel verdwenen zijn als we terugkomen. Toch jammer dat er maar één zeven jarig jongetje is dat mij begrijpt op kaboutergebied….Jurre ik weet zeker dat jij hem al mijn vakantiegeld waard vindt!

Om half 6 gaan we Rozie halen bij het CDTC. We zijn veel te vroeg dus we spelen wat op het CDTC terrein. Emily wijst op het hek waar een dolfijn op staat en de letters CDTC. Ze wijst de letters en de dolfijnen aan, ik-mag-met-bonnie-zwemmen. Wauwie wat goed gezegd. Vervolgens staan Olaf en ik vlak bij elkaar. Emily pakt onze handen en wil lekker hoog springen. Het enige dat ze roept is “springen!” “Emily kun je dat ook vragen?” Haar antwoord: “Mag ik een kaartje alsjeblieft?” Mmmm er is toch nog wat finetuning nodig morgen. Misschien toch nog een keer het surfboard inzetten, je weet maar nooit of dat helpt 😉.