8. Versleten

Versleten

Gisteren hebben we de wasmachine en wasdroger gebruikt. Was alles nu goed gegaan? Of leek een van de onderbroeken van Imke toch wel heel erg groot en versleten. Ik durfde het niet goed te vragen. Die vrouwen kunnen dat zomaar verkeerd opvatten. Maar uiteindelijk bleek die niet van Imke maar had iemand die achtergelaten. Zie je gelijk dat de vorige bewoners wat groter waren.

Vanochtend hadden Rozemarijn en Madelief dok-dag. Weer lekker om 6:30 uur op lekker ontbijten op het balkon met ruim 25 graden ’s ochtends. Wat is het hier toch lekker warm. Bij CDTC aangekomen waren de werkmannen al druk in de weer om een versleten steiger te vervangen door een nieuwe. Een enorm gevaarte werd over de brug naar onze dolfijnen Bonnie en Sami geduwd door 8 man. Gelukkig was de steiger bedoeld om ervoor te zorgen dat de Amerikanen niet in het water vallen als ze over het kleine steigertje naar het ponton lopen (zie foto gisteren met al die Amerikanen). We noemen ze maar Amerikanen omdat ze vaak erg groot zijn net als de onderbroek maar het kunnen net zo goed Nederlanders, Duitsers of andere mensen met andere nationaliteiten zijn.

Emily mag altijd eerst naar binnen wat oefeningen doen. Vandaag memorie kaartjes zoeken onder een zitzak (sensorische integratie) en daarna met Babette onze logopediste daar zinnetjes mee maken. Wij wachten dan buiten en kletsen even met de buren of kijken naar de vissen in het sea-aquarium. Nu werden we weggestuurd. Eerst dachten we nog dat we opzij moesten voor de nieuwe steiger maar al snel bleek dat we niet naar het bassin met de grote vissen en roggen mochten kijken. Een grote rog van een meter doorsnee werd uit het water gehaald en met veel moeite half dubbel in een grote plastic zak gedaan. Zou die verplaatst worden? Nee, het is toch echt een vuilniszak. Best interessant om te bekijken hoe ze met een paar man zo’n grote rog uit het water halen maar nee hoor we mochten niet kijken. De rog was ook versleten.

Daarna lekker naar Emily kijken. Rozemarijn en Madelief zitten lekker op het dok. Rozemarijn met de voeten in het water. Ze mogen Bonnie en Sami aaien, handjes geven, de bal gooien, ring werpen en van dichtbij kijken naar de dolfijnen. Madelief gooide de ring nog per ongeluk tegen de versleten neus van Bonnie. Dus we hadden hier onze eigen medaille-schaal avontuur. Maar het allerleukste, ze mogen ook dolfijntrainer spelen. Kunstig zwaaien ze met de armen en daar maken de twee dolfijnen een mooie sprong. Emily vindt het geweldig dat haar zussen erbij zitten en praat gezellig tegen Babette en haar zussen tijdens het zwemmen met Bonnie en Sami. Ze is al zo lekker vrij met de dolfijnen en geeft heerlijke knuffels aan de dolfijnen. En dan opeens? Is haar stem versleten? We horen het vast niet goed toch? Maar het is toch echt zo. “Zwarte piet ging uit fietsen.. “ en in plaats van dat er een pepernootje in de band zat, was het ineens een aardbei geworden (het favoriete woordje van Emily dat er helemaal in is gesleten).

’s Middags lekker naar Shete Boca National Parc. Daar hebben ze meerdere “Boka’s” waar het water met veel geweld tegen de rotsen slaat en het water mooie gaten heeft gesleten in de rotsen. De rotsen zijn erg scherp en er zijn mooie paadjes uitgezet met kiezeltjes maar toch is het af en toe een hele klim voor de kleintjes. Gelukkig kunnen we met de auto van de ene naar de andere Boka want 20 minuten lopen met de kleintjes…dan zijn hun voetjes wel versleten.

De laatste Boka (Boka Pistol) kunnen we niet met de auto bereiken. De weg is dicht. Wel kan het te voet. Imke en Rozemarijn gaan het avontuur aan en ik ga met de kleintjes bij Boka Kalki naar een strandje met heel veel heremiet kreeftjes. Eentje vindt het wel zo eng om opgepakt te worden dat hij zijn schelp verlaat en bloot op de grond valt en snel een veilig heenkomen zoekt. Madelief durft ze zelfs op haar hand te houden. Wat een bikkel. Later blijkt dat ze nog veel meer een bikkel is.

We lopen van het strandje terug over een bijzonder pad dat door een soort bos is uitgesleten. Een soepele overgang van het strand met zout water naar een soort bos. Oude half versleten bomen kijken je aan vanaf de zijkant maar boven ons zijn ze toch nog aardig groen. Een mooie bijzondere combinatie.

Bij de parkeerplaats kunnen de meiden even uitrusten in de auto (even lekker kleuren 😉). Maar Norman die het parkeerterrein bewaakt heeft mooie schelpen van het eiland en kokosnoten met een gat erin waar dan een cactus in staat. Leuk voor thuis maar erg onhandig om mee te nemen natuurlijk. Ook heeft hij een versleten leguaan gevonden. De leguaan heeft een visdraad aan zijn staart geknoopt en is ergens vastgeraakt en daarom waarschijnlijk overleden. Norman legt hem dood op een cactus en Madelief durft zijn staart vast te pakken. Maar dan blijkt de leguaan ineens nog te leven. Wat een bikkel die Madelief. Durft ze dus eigenlijk een levende leguaan vast te pakken 😉. Met een beetje water en een lekker zonnetje komt de leguaan langzaam weer bij. Roos aait hem nog even voordat hij echt helemaal bij komt.

We bedanken Norman ook omdat Emily nog even op zijn versleten schommel mocht en dan rijden we terug naar huis.

Gelukkig is onze Isa niet versleten en zit zij gewoon nog in de struik voor ons balkon.