13. Giebelen

Giebelen

Vandaag weer even opstarten. Emily begint altijd haar therapie met het doornemen van het dagprogramma. Aan de hand van plaatjes vertelt ze zelf wat er gaat gebeuren die ochtend. Babette vindt dat Emily wat hees klinkt en dat haar stem af en toe wegvalt. Tja als iemand helemaal geen geluid produceert is het natuurlijk lastig om iemand te verstaan. Ze denkt dat het o.a. ligt aan het feit dat Emily veel door haar mond ademt, daardoor veel verkouden is, ze rochelt aan een stuk en daardoor weer door haar mond ademt etc. en zo blijven we natuurlijk lekker bezig. Ze doet dus veel oefeningen om haar mondje dicht te krijgen en de spanning op haar lippen te trainen. Zo moet ze een soort bitje (voor haar tanden en achter haar lippen) tegen houden als Babette eraan trekt, een spatel tussen haar lippen houden waardoor ze door haar neus moet ademhalen en krijgt ze een soort gezicht/lijf massage die op een of andere duistere wijze haar mond doet sluiten. Emily vindt het eerste super leuk en het tweede ronduit heerlijk waardoor ze in katzwijm in de schoot van Babette ligt. Ze lijkt compleet van de wereld. Omdat haar haartjes ook een beetje in de war zijn geraakt als ze opstaat lijkt het of ze uren is weg geweest. Als ze weer van het dok in het water gaan en Babette enthousiast vraagt of het lekker is zegt Emily krachtig en duidelijk ‘Nee’. Het lijkt ook of ze net uit haar bedje komt zo ver weg is ze. Maar zodra ze er weer even in ligt is ook dit weer heerlijk. Ze mag steeds meer gebaren helemaal zelf doen. Hield ze eerst de ‘springstok’ nog samen vast, nu alleen en mag ze hem ook alleen terug schuiven zodat Bonnie hem verder mee kan nemen. Ook gebaren voor het gekke tong spel doet ze alleen. Als Bonnie doet wat ze had gevraagd zegt ze heel enthousiast, YES, het was weer gelukt 😊.

Na de therapie komen Madelief en Rozie enthousiast terug van het brusjes programma, ze zijn gaan kajakken. Ik heb Rozemarijn nooit zo ver gekregen in Frankrijk maar ze is nu heel positief. Dat biedt perspectief voor de zomer. Dan mag ze een dagje in de lucht met papa (dat geklim in de bomen is niets voor mij met mijn hoogtevrees, ik vind kijken al eng, maar een tripje kanoën vind ik juist super leuk).

De lunch sluiten we af met een stukje nostalgie. Olaf heeft voor de laatste keer met de auto boodschappen gedaan en dat kun je goed overlaten aan een kerel (Olaf: zeker als ik commentaar krijg dat er te weinig lekkers is). De kastjes puilen uit van het lekkers incl. de ijsjes die ik vroeger kocht bij Jamin voor 25 cent! Die van met die dubbele stokjes. De kwaliteit is trouwens aanzienlijk verbeterd. Vroeger kon je er namelijk met en fikse sabbel minstens de helft smaak uit zuigen zodat hij al helemaal wit was. Dat kan niet meer maar je krijgt er wel een flink gekleurde rode, groene, blauwe, oranje of paarsachtige tong van.

‘s Middags wordt er weer druk gekleurd en  ik samen met Rozemarijn De Gebroeders Leeuwenhart uit. Madelief krijgt nog even een driftbui, die is over de top moe maar we krijgen haar ‘s middags niet naar bed om even goed bij te slapen. Emily slaapt juist wel en is weer niet wakker te krijgen. En als je met je bikini op bed gaat liggen dan krijg je soms een mooie afdruk van een zeepaardje.

Ik lig even bij het zwembad en zie Rozemarijn voorbij stuiven. Oeps die is haar brusjesprogramma voor de grote kids duidelijk vergeten. Ze gingen nog een keer kajakken. Een tijdje later denk ik ze te horen giebelen bij ons zwembad ....en dat is best een stukje verderop. Ik ga even spieken naast mijn favoriete appartement en ja hoor vier meiden in en naast een kajak voor 2. De grootste lol, links-rechts-links-rechts. Het is duidelijk dat ze in het Noorden van Nederland links en rechts hebben omgekeerd want het gaat precies…ehhh andersom. Maar ze hebben duidelijk plezier. Yes ik ga mijn kano tochtje krijgen deze zomer!

We zwemmen nog even met de kleintjes en gaan dan richting borrel wat een heerlijk moment van de dag 😉. Trouwens raar om wat sneeuwfoto’s door te krijgen van vriendinnetjes van Rozie die op ski vakantie zijn. Het was de bedoeling dat als we terug zouden komen de lente zou beginnen. Wat een idioterie om er nog een stuk winter aan te plakken eind februari. Onze verwarming is gewoon aan het stoken om het binnen 10 graden te houden…leven de slimme meter en zijn hulpjes. Gelukkig zijn we hier nog even.