Verhit

Vanochtend hadden we mazzel met onze wandelende wekker....de gewone wekker lag namelijk in de bak met rijst. Dankzij Emily waren we toch op tijd gelukkig. Nog meer goeds, de wilde streken van Kanoa zijn voorbij of liever gezegd al dat belonen is een mooie gedachte maar een goede preek van mij werkt toch echt beter. Vandaag luisterde Kanoa weer als vanouds en was er geen vóerhitte discussie met andere dolfijnen. Daarom wat meer watertijd en wat doktijd in het water.

Emily moest zeggen wat er op de plaatjes stond en mocht daarna kiezen welke de dolfijn moest doen. Bv De dolfijn springt over de stok of de dolfijn zwemt heel hard. Ze moet dat dan in een mooi zinnetje aan de dolfijnentrainster vragen.
Hoe ze precies zei, "de dolfijn duwt met zijn neus tegen Emilys voetjes en dan gaat ze door het water", weet ik niet maar ze deed het goed want daar ging ze!
Ook de zin, "De dolfijn zwemt op zijn rug en Emily heeft zijn vinnen vast en dan gaan ze samen hard door het water" heb ik zelf nog niet gehoord maar we zitten dan ook best ver weg. Te ver om het te horen en ook te ver om fotos van te maken, tenminste om het echt goed te kunnen zien.

Als je een beetje inzoomt kun je een klein beetje zien hoe de dolfijn haar voetje duwt. Rozie en Maatje hebben een speurtocht gedaan.

Als we weer terug zijn gaat het volk de noodzakelijke tekeningen maken en gaat Olaf op pad om alsnog een auto te huren. Tijdens het verstoppertje doen, met drie badkamers en drie slaapkamers kom je een heel eind, komt Olaf verhit al weer terug. Alles is verhuurd tot eind maart! Dan snel een app naar de beheerster in de hoop dat zij de auto die we lieten schieten toch kan fixen. 

Het weer is trouwens eindelijk Curacaos. Tot nu toe was het voor hun begrip slecht. Heel veel bewolking en vaker een bui dan normaal. Echt vestjes werk :), niet voor ons hoor. Voor ons was het heerlijk en zorgde niet voor oververhitting en niemand is nog verbrand minus de melding van een vd eerste blogs. Nu is het echt warm en schijnt de zon volop. Ik kan me voorstellen dat het in de zomer wanneer de wind minder waait en de zon harder schijnt je echt smelt. Maar heee het is nu maart en ik vind het heerlijk! Ons standaard grapje om 7.45 is: iedereen jas aan, sjaals en wanten, dan kunnen we gaan! Roos fronst dan inmiddels als een pre-puber maar Maatje reageert nog iedere ochtend lief: "maar mama we hebben helemaal geen jas bij ons!"

Na de lunch lekker naar het zwembad. Er ligt een Canadese mevrouw aan het zwembad. Emily begroet haar als altijd enthousiast en de mevrouw antwoordt met Hello, how are you? Emily antwoord lief howyou. De mevrouw ontfutselt de namen van de kinderen en met een beetje hulp hoe oud ze zijn. Dora kijken is hartstikke leerzaam ;). In het hoekje van het zwembad hoor ik Roos met de kleintjes oefenen, What's your name? Emilyyyyy
Gisteren zagen we ook een gezin uit Canada. Die bleven drie weken maar hadden maar 1 week vrij, ze deden het goed op school en de meester vond het wel lekker rustig. Ander systeem dan de verhitte discussies bij ons ;). 

Via de app kregen we te horen dat de auto is gelukt. Ik zou het toch ook wel heel raar hebben gevonden om ook maar echt 1 km rondom het appartement gezien te hebben en verder niets. Dan moesten we zeker nog een keertje terug. Het rondje eiland gaat er komen al is het misschien in een verhitte krakkemikkige auto.

Na weer heel veel zwemplezier in het zwembad terug naar het appartement. Ondanks dat we eigenlijk vinden dat Emily het meest vooruit gaat in haar luistervaardigheden merkte ik er niks van toen ik met haar terug probeerde te lopen naar het appartement. Thuis bromt en mort ze nog wat verder. Even bliepen dan maar, ze zit high (veel te hoog, hoger dan hij kan meten), ok dat verklaart wat. Als we dat eruit willen halen moeten we waarschijnlijk of hier gaan wonen of een dolfijn in de badkuip laten wonen. De blieper of vooral de lijm van de blieper en de stickers voor eroverheen reageren niet goed op de hitte, de zonnebrand en het water. De eerste blieper heeft het maximaal vol gehouden, de tweede lag er binnen een uur af (kassa daar ging ons etentje) en de blieper die er nu op zit heeft nu al 6 afdekstickers versleten in nog geen 24 uur. Die afdekstickers kosten ons niets maar we worden er wel stik zenuwachtig van dat de blieper mogelijk dan daarna loslaat. We hebben nog maar 1 reserve blieper en wij maar ook Emily is al dat geprik gewoon verleerd. Dus we hopen echt dat deze de vakantie uitzingt wat in theorie makkelijk zou moeten want hij zou twee weken moeten blijven zitten.

Morgen gaan we de dokdag inhalen, ik hoop dat we dan wat betere fotos kunnen maken van het racen want dat snel gaan vindt ze hartstikke leuk dus ik ga ervanuit dat ze dat nog wel een keertje kiest.