Mr. Turtle

Vanochtend was Emily wat dwars en luisterde niet zo goed. Gaat het effect na een paar dagen al weer weg? Dat kan toch niet? Maar Emily schommelt weer met haar bloedsuikers waardoor ze minder te genieten is. Maar met wat aandringen, gaan we weer vol goede moed naar de dolfijnen. Rozemarijn en Madelief hebben dokdag en wij mogen ook dichtbij zitten.

Emily geeft goed aan wat ze wil. "Met de bal spelen" of "met de ring spelen".

Kijk daar zijn de zinnen. Maar het allerleukst is toch vol snelheid door het water hangend aan Kanoa

Zijn streken zijn gelukkig nog steeds voorbij en wij genieten allemaal van het mooie weer en de dolfijnen. De meiden mogen kussen met de dolfijn en ook de ring en bal gooien.

Als Emily weer op het dok gaat mogen de meiden kiezen, bij Sandra de trainster of bij Babette de logo. Natuurlijk kiezen ze voor de dolfijnentrainster. De trainster vertelt van alles, ze mogen aaien, gebaren doen etc. Maar...na een tijdje vraagt Madelief of ze mee mag doen met Lotto. Tuurlijk als je kunt kiezen tussen Lotto of een dolfijn dan kies je voor.... 

Ik mag wat eerder weg helaas om een auto te huren. Ik word opgehaald en naar het verhuurbedrijf gebracht. Lekker dicht op elkaar werken ze daar. De werkplekdiscussie bij mij op kantoor valt ineens in het niets. Maar met mijn mooie witte Nissan Sentra

rijd ik snel terug naar het sea aquarium net op tijd om de feedback te horen van Babette. Ze deed goed mee en maakte mooie zinnen. Het praten gaat soms nog snel maar ze went ook aan 'het langzaam praten als een schildpad en niet zo snel als een haas'. Thuis even wat drinken en dan lekker een stuk rijden.
De weg zoeken op Curacao is in Willemstad nog best lastig maar we rijden rustig als een schildpad en Imke leest de kaart gelukkig niet zoals sommige vrouwen ;-).

Over de Julianabrug met mooi uitzicht over de stad. Langs de shopping mall en alle gekleurde huizen maar ook door minder mooie straten. Het blijft soms wel wat rommelig zullen we maar zeggen. Na een lekker tijdje als een haas zoeven over de weg komen we bij wegwerkzaamheden. De hele weg is weg. Het is ineens een stoffige onverharde weg met grote stenen en kuilen geworden. Gelukkig eigen risico afgekocht maar toch maar als een schilpad langzaam over de weg rijden.

Het duurt behoorlijk lang en op de foto lijkt het alsof alles is ondergesneeuwd maar het is gewoon 30 graden hoor. maar uiteindelijk is de weg weer normaal en zijn we dan bij de eerste stop: boka tabla.

Ruige rotsen met smalle paadjes en bonkende golven tegen de stoere kust die zich af en toe gewonnen geeft aan de zee. Het is voor de kleintjes wel lastig lopen op de stenen en met het klimmen en daarom lopen Imke en Rozemarijn samen nog verder en ik met de meiden terug over de smalle paadjes. Wij gaan even plassen en maken daarvoor natuurlijk even kennis met de dame achter de balie die ons het toilet wijst. Super dushi zijn die meiden van ons. 
Samen weer terug bij de auto met zijn allen. Zo zie je maar dat die kleintjes lopen als een schildpad en die grote meid al als een haas loopt.

Weer verder naar westpunt. Daar eerst een hapje eten in een restaurant met mooi uitzicht op het water en playa Porti.

We zitten op het randje van de klif maar toch lopen er nog mensen naast ons over een smal paadje. Wat is dat gevaarlijk zeg. Ze kijken naar beneden. Zouden ze schildpadden zien? Oh nee! Ze springen 10 m naar beneden in het water. Een dame doet er wat langer over voordat ze springt maar de groepsdruk is enorm en ze springt toch. Wij doen het wat rustiger aan en rijden met de auto naar het strandje waar veel schildpadden worden gezien. Playa Grandhi. Een klein strandje maar we hebben een mooi plekje. De kleintjes spelen in het zand en Imke en Rozemarijn gaan eerst snorkelen. Ze zwemmen ver weg en...ja hoor hebben een schilpad gezien. Het lijkt wel een vliegende vogel in de zee. Volgens Imke wordt een adhd-er hier nog zen van. Het is een gave ervaring. Ik ben flink jaloers en mag eindelijk ook met Rozemarijn zwemmen. We liggen er 1 seconde in en zien vlak bij de kust een schilpad. Gaaf! Mr. Turtle bring me my dream was de leus op Zakynthos waar we veel hebben gesnorkeld maar uiteindelijk een speedboat trip met turtle garantie! hebben gedaan om ergens ver op zee een schilpad langzaam boven te zien komen. En hier zijn ze er wel! En nog een..en nog een en ze zwemmen gewoon 10 meter uit de kust. Misschien om lekker een hapje te eten bij de enorme school visjes waar we ook tussendoor zwemmen. De koffervissen en dori's komen er vandaag bekaaid af. Trouwens gek om te zien dat zoveel kleurrijke vissen zwemmen in een stuk zee waar echt helemaal niets groeit. Heerlijk om zo langzaam als een schildpad ernaast te zwemmen en ze te filmen met ons kleine onderwater cameraatje. Gelukkig kan imke een foto maken van het scherm zodat jullie het nu ook al kunnen zien.

We hebben ook een video van de video toegevoegd onder het kopje video's. Kunnen jullie ook alvast genieten. De rest volgt wat langzamer als we weer thuis zijn.
We gaan het water uit en proberen de kleintjes te ontzanden. Dat gaat helaas nog niet zo snel. Heb je er een afgespoeld, is de ander alweer in het zand gaan zitten. Onze jut en jul hoor. Emily is al weer bevriend geraakt met een mevrouw die het prima vindt dat ze haar voeten in het zand ondergraaft....Maar dan breekt het infuusje af van Emily. En moeten we snel terug naar huis om een nieuw infuusje te plaatsen. Gelukkig is de terugreis zonder besneeuwde wegen en rijden we snel als een haas naar huis.

Spetverdikkie echt even balen net, om 21.30 uur geeft de een na laatste sensor aan dat hij toch echt kapot is! De sensor hiervoor hield het nog geen uur vol toen glibberde hij al van haar arm dus we zijn in dubio, gaan we weer ouderwets prikken tot en met zondag zodat we er thuis nog eentje hebben. We zijn het prikken een beetje verleerd, we zijn gewend aan meer informatie maar van de 30 stickers die we bij ons hadden om erover heen te plakken zijn er nog maar 5 over. Vandaag hebben we er wel vier versleten. Toch ook een beetje zonde om er nog een te gebruiken voor mogelijk weer maar een dag of drie, daarvoor zijn ze te kostbaar. K diabetes!!!!!

Morgen hebben Rozemarijn en Madelief dolfijnentrainer dag. Dan leren ze dolfijnen trainer te worden. En nog lekker twee dagen racen als een haas en toeren als een schilpad. Die twee gaan hier prima samen.