Nog een gen gemist

Olaf zijn dieren-gen is verder gemuteerd tot insecten-gen. Dat is alleen bij Rozie gelukt of gebeurd afhankelijk van of je dat wenselijk vindt natuurlijk. Rozie heeft van Olaf bijvoorbeeld geleerd dat je bijen kunt aaien. Als vijfjarige zag ze dat een bij in de waterbaan was geraakt toen ik Emily boven aan het voeden was. Door het raam riep ze dat de bij in het water lag. Toen ze riep of ze de bij moest redden riep ik heel hard van boven, NEEEE! puur veroorzaakt door het missende dieren-gen natuurlijk. Roos die het gen wel had, twijfelde geen moment, schudde haar haar los, deed haar rode badpak aan, pakte een oranje drijfplank en als een echte bay watch-ster redde ze de dode bij...dacht ze. Ik hoorde de kleine voetjes de trap op komen gevolgd door een auwwwwww en daarna hard huilen. De bij deed het nog.... dat stukje EHBO had ze van mij moeten leren maar ik dacht dat ze nog te jong was voor levensreddende handelingen. Opvoeden doe je met zijn tweetjes maar ook de timing van wanneer je wat leert is duidelijk uiterst belangrijk. 

Madelief heeft nog geen gemuteerd dieren-gen. Vanochtend aan onze Nederlandse ontbijttafel schreeuwde ze het uit, tot er dikke biggeltranen over haar wangetjes liepen omdat er een vlieg was, vlakbij haar stoel. Vlieg geschrokken door de herrie zat inmiddels drie huisjes verderop maar dat mocht de herrie helaas niet drukken.

Hoe grappig dat we 's middags drie prachtige, zeker geen kleine, leguanen zagen op nog geen meter afstand en niet alleen Rozie maar ook de andere twee zeer geboeid keken. Misschien is het reptielen-gen een voorloper van het insecten-gen.

Op ons strandje zagen we 's middags een krab lopen.

Hij ging echt heel hard, super grappig zo rennend opzij. Hij had echt ogen op steeltjes. Misschien is dat altijd zo maar deze had een echte undercover zand kleur waardoor zijn kraaloogjes heel erg opvielen. Na een tijdje kwam hij weer terug. En ja hoor, meneer alle-soorten-dieren-gen wilde hem wel even pakken....voor de kinderen natuurlijk ;). Tja en dan wil je natuurlijk dat je alles filmt want dit zie je niet nog een keer in de herhaling. Olaf gewapend met een Dory-emmer, rennend over het strand achet de krab aan. Helaas won de krab. Hendrik, zo noemden we hem, ging daarna wel uitgeput bij de stoelpoot zitten uitblazen waardoor we wel een foto v ham konden maken, maar eerlijk is eerlijk met een filmpje van Olaf had ik meer volgers getrokken :).