De eerste dag

Het duurt niet lang Even bijkomen. De eerste avond wilden we het thuisfront natuurlijk laten weten dat we goed waren aangekomen. De wifi deed het niet op 2 ipads en op 3 telefoons. Flink balen, in mijn anti-digi-wijsheid dacht ik even mijn telefoon uit te zetten en opnieuw op te starten, een soort resetknop maar dan anders. Helaas bij het opstarten vroeg hij direct mijn simkaartnummer.....en die had ik niet!!! Ahh los v de wereld door 1 verkeerd knopje. Maar zoals onze oppas ons zovaak uit de brand heeft geholpen deed ze dat nu ook. Dus halverwege gisteren middag was mijn telefoon weer werkend en daarmee vooral mijn fototoetstel functie. Joni dank je wel!!!!

S ochtends boodschappen doen, bij ons al een belevenis met zijn 5jes hier iets om even tegenop te zien. Met zijn allen in een busje naar de supermarkt en met de boodschappen op schoot weer terug. Gewapend met onze slimpie voor Emily :).

Dan is het eindelijk tijd om te kijken waar we zijn neergestreken. We onderzoeken het zwembad, ons prive strandje en we gaan naar het CDTC, de plek waar we straks twee weken gaan vertoeven. Maatje en Emily blijven vragen naar de dolfijnen en het idee dat we die maandag pas gaan zien gaat er niet in. De schuine oogjes van onze lieve meid en het woordje therapie zorgt ervoor dat we gewoon door mogen lopen. 

Het duurt natuurlijk niet lang voordat we die prachtige dieren mogen zien. Ik bezit het dieren-gen niet maar mijn kinders hebben die van mij erbij. Ik heb beesten maar veranderd in dieren, dat klinkt beter voor de echte dieren vrienden. Maar voor dolfijnen maak zelfs ik een uitzondering, wat een mooie dieren. 

We kijken naar de dolfijnen-training-presentatie en Emily geniet volop. Ze klapt het hardst van allemaal. Vol trots kijkt ze achterom om te zien of ik ook wel heb gezien hoe knap het was wat de dolfijn deed. Mijn emo-moederschap kijkt met natte ogen toe en bedenk me hoe hard ik huil als mijn meisje er inderdaad voor zorgt dat de dolfijn een kunstje doet. Ach Dan wordt het maar een heel lokaal tropisch regenbuitje ;), ik geniet. 

Na de dolfijnen nog lekker zwemmen. Rozie en Olaf gaan snorkelen en spotten diverse Dory's. De kleintjes bouwen in het zand. Om de paar minuten zegt Emily "oh nee, op nieuw" als de golven haar berg weer hebben meegenomen.

S avonds allemaal op tijd naar bed, wij stiekem ook. Madelief slaapt in 1 minuut. Maandag begint de therapie om 7:30 uur. Om in iedergeval geen vakantiegevoel te veroorzaken. De rest van de twee weken zijn we om 8.00 aan de beurt.