Dag 2: Een nachtelijk feestje

Een nachtelijk feestje!

De vorige keer gingen we in het donker en total los ons bedje in. Dit keer was het flink anders, er moest nog gezwommen worden. De kleine meiden maakten gebruik van de lokale tijd om nog even te rekken, want moe? Hoezo, het is nog licht! Vervolgens maakten ze gebruik van de oude thuis tijd dus werd er vanaf een uur of drie!!!! gekwartet, gekwintet en gekleurd. Onder het motto van ‘ik haal alles uit het leven’ . Een nachtfeestje met als thema jetlag. Hoe fijn dat je als ouder dan kunt voorspellen dat het lichtje gedurende de dag uitgaat. Gelukkig hadden we ook een veertienjarige die gewoon een gat in de thuistijd sliep en daardoor perfect om half negen haar bedje uit kwam rollen.

We hadden in het vliegtuig trouwens nog een leerzaam dingetje voor de rokers onder ons. Die ken ik eigenlijk bijna niet meer volgens mij, dus niet onder ons maar onder die anderen ;). Tijdens de vlucht kreeg iemand kennelijk een onstopbare drang naar een sigaret. Ondanks de bordjes met verboden te roken en de aanwezigheid van rookmelders bedacht hij te gaan roken in de wc. Hoe dom…hij werd op de eerste vlucht terug naar huis gezet! Ik vond het best een dingetje. Zijn maatje mocht kiezen of hij bleef of dat hij ook weer mee terug ging. Het zal je vriend zijn dat je die keuze moet maken. Maar het is dus de Nederlandse wet. Je brengt het hele vliegtuig in gevaar. De mogelijkheid bestaat dat je een noodlanding moet maken vandaar het zero tolerance beleid. Toen wij bij de douane stonden, stond hij in de rij van de transfer…

Toen Madelief afscheid nam van de stewardess, vertelde zij dat ze ook een nachtje mocht blijven slapen en dat ze dan weer moest werken. Madelief vroeg met glans oogjes ‘mag je dan morgen weer restaurantje spelen?’ Ik denk dat er naast uitvinder en ‘hoe heet het ook al weer mama wat ik wil worden oh ja archi-ject’ nog een extra optie is bij gekomen.

Dat nog even over gisteren. Vanochtend heerlijk buiten onder de porch gegeten. Hoe grappig om de bakjes die we het eerste jaar hadden meegenomen en achter hadden gelaten en het dienblad dat we in het tweede jaar hadden gekocht weer terug te zien. Nooit gedacht blij te worden na het weerzien van mijn ikeabakjes. Blijdschap hoeft niet duur te zijn ;). 

Wat een bizar temperatuur verschil. Alle blije sneeuw en ijs foto’s uit de groepsapps van de meiden kwamen voorbij. Heerlijk om ze zo te zien genieten en nog fijner dat ik er niet bij hoef te zijn ;). Wij maakten ons druk in welke volgorde we de ontbijtspullen op tafel zetten zodat de melk niet al lauw was voordat we begonnen. Daarna naar het cdtc gewandeld. Onze sluiproute was afgesloten maar dat mocht de pret niet drukken de 150 meter wandeling werd nu 250 meter, dat kunnen we wel hebben. Met het toverwoord ‘therapie’, en vooruit waarschijnlijk ook als extra toegangspas Emily haar oogjes mochten we bij het sea aquarium weer zomaar doorlopen. Toen ik ons aanmeldde bij het cdtc kwamen we, uiteraard, in gesprek over corona en wat dat deed en doet met het eiland. Hoe zwaar ze (extra) getroffen zijn door het op oranje zetten van het eiland terwijl er op dit moment maar 50 mensen op het eiland corona hebben. Hoe moeilijk is het als je zo afhankelijk bent van toerisme. Het sea aquarium was ook nagenoeg leeg. We keken de dolfijnenshow met één andere familie en een klas lokale kinderen. Wat een fantastische docent stond daar trouwens voor de groep. Ze sloten de dolfijnenshow af met een spontaan dansje voor de dolfijnen en de leraar was het fanatiekst. De dolfijnen zullen weinig gemerkt hebben van het kleine aantal toeschouwers want Emily klapte voor 10 en de klas was ook dol enthousiast. Het was weer heerlijk om naar te kijken. De dolfijnen, de zee, de zon, Emily en de klas met kids en de docent, de puzzel was meer dan compleet.

Na de show aaiden we een zeekomkommer en een zeester. Dat stond nog niet op mijn bucketlist maar dan heb je dat maar vast gehad en daarna kregen we een flamingo les, niet te verwarren met de Flamenco les. Dat ze roze worden van het eten wisten jullie vast ook al wel maar dat ze altijd samen met hun partner gaan eten en dus niet met zijn allen maar twee aan twee was voor mij toch echt nieuw. Ook zagen we hoe een zeester zichzelf weer omdraait als iemand hem op zijn rug legt. Die iemand waren wij uiteraard niet! 
Wij vonden het wel een mooie waku waku quizvraag ;).
1.    Hij wacht tot een aardig persoon voorbij komt (dus niet diegene die hem op zijn rug had gelegd) die hem weer terug draait.
2.    Hij schommelt hard heen en weer en gooit zichzelf om als hij genoeg vaart heeft.
3.    Hij maakt zichzelf klein en rolt zichzelf vervolgens als het ware over zichzelf weer uit.

Daarna keken we naar de zeeleeuwenshow en hobbelden we weer naar huis. Emily had het continu over chips eten en ik dacht aan een roseetje….de jetlag was er duidelijk nog niet uit, thuis zat de vijf in de klok. Braaf aten we een boterham ;).

Isa onze leguaan hebben we nog niet gezien. Er is flink gesnoeid waardoor je de zee veel beter kan zien maar ons tijdelijke huisdier, wat op afstand heel leuk en lief lijkt en altijd vlakbij ons balkon in de palmboom hing, het nu echt wat lastiger heeft. Gelukkig hadden we wel een kfgv’tje*op de tafel hupsen. Die komen hier meer voor dan de kbv’tjes* die je bij ons veel ziet. Dus was er nog steeds veel natuur in de buurt.
 Rozie maakte met haar zusjes nog een kahootquiz. Altijd leuk om de antwoordmogelijkheden van de kleine meiden eruit te vissen: waar staat de G voor bij gft. Mogelijkheid A: gefeliciteerd. Mam maar gefeliciteerd is toch ook met een g! Waar was Napoleon naar verbannen? Tante Rachel!

Daarna moest er natuurlijk gezwommen worden en werden de sinterklaas cadeautjes uitgeprobeerd. Maatje had een snorkelmasker en flippers gekregen, Emily alleen een snorkelmasker. In het zwembad werd er weer dolfijnentrainer gespeeld en Emily was royaal met het gooien van visjes naar haar zusjes bij alle kunsten. Er kwamen al wat barstjes in de energie van de meiden…Madelief wilde alleen lummelen als zij geen lummel was en Emily besloot thuis om alles te huilen. Maar ja…we hadden een koelkast vol met drankjes, je moet wel prioriteiten stellen, maar geen avondmaaltijd in huis. Dus toch op pad om te kijken of we nog ergens terecht konden. Ons favo tentje, waar je met je voeten in het zand 50 cm van de zee eet was helaas al vol. Uiteindelijk konden we gelukkig nog wel ergens terecht. Emily werd meteen dikke mik met eerst de serveerster, toen de buren en tot slot het tafeltje naast ons. Ze besloot voor de gezelligheid haar stoel zelfs om te draaien, waardoor ze met haar rug naar ons en haar toet naar de buren keek. Toen ze haar ijsje mocht ophalen dat bij haar kindermenu hoorde ritselde ze een extra appelsap bij de serveerster want tja geen ijs, geen koekjes. Madammeke wist het weer lekker te regelen. Gelukkig kreeg Rozie toch nog het ijsje van Emily, want daar was ze nog extra voor meegelopen. Weer thuis is iedereen moe, ze liggen er alle drie mooi op tijd in. Ik hoop niet dat er vannacht weer een spontaan feestje wordt georganiseerd. Maar ondanks de korte nacht met nog minder slaap was het als ik het zo onder elkaar schrijf eigenlijk een hele leerzame dag.

Voor wie zich straks suf googled naar de juiste antwoorden om er net zo’n leerzame dag van te maken als voor ons, hierbij de antwoorden.
De zeester rolt over zichzelf weer terug. Beter dan dit kan ik het niet uitleggen. 
De G van gft staat niet voor gefeliciteerd maar voor groente.
Napoleon werd niet verbannen naar tante Rachel maar naar Elba.
Een Kfgv = klein fel gekleurd vogeltje
Een Kbv = klein bruin vogeltje