Dag 12: Eindelijk mogen wij!

Eindelijk mogen wij!
Vandaag mochten wij eindelijk zwemmen met de dolfijnen! Emily wist het haar fijn uit te leggen aan iedereen die het horen wilde, zij mocht 10x en wij maar 1x. Doordat de dokdag nog steeds niet door was gegaan, keek met name Madelief er heel erg naar uit. Zij kon de swim van 3 jaar geleden, toen ze vier was, niet meer herinneren. 
Maar de dag begon natuurlijk met de therapie van Emily, helaas nog steeds op de catwalk. Dus de foto’s weer van ver. We moeten er maar op vertrouwen dat hun foto’s mooi zijn, die krijgen we vrijdag na afloop van de therapie. De hoofdactiviteit blijft langere zinnen framen en mond motoriek. Als ze een rustig rondje zwemmen met chabilita zijn ze altijd aan het zingen. Grappig dat je altijd terug valt op de traditionele kinderliedjes omdat je anders de tekst niet meer weet. Emily roept nog om liedjes dus ze zingt kleine stukjes van Leef en Goede morgen maar Christine kan haar dan ook niet corrigeren als ze het fout doet. 
Aan het eind van de therapie mag ze ook nog even spelen met Nubia omdat Chabilita nog steeds niet zo in is voor spelletjes. Dus ze mag vinnen schudden en nog even met de bal spelen. Ik sta vlakbij dus ook eindelijk een foto van wat dichterbij. 
Als we thuiskomen en haar zussen bij het brusjes programma zijn blijkt Emily haar pleister het niet meer te doen. Doen we zoveel moeite om de blieper op zijn plek te houden, olaf maakt een dekseltje van 3 pleisters over de blieper nu blijft hij zitten ondanks de zonnebrand maar nou gaat hij er niet vanaf maar houdt hij er mee op.  Dat werkt natuurlijk niet, Emily ziet op tegen de wisseling en besluit zich in haar bedje te verschuilen. De toekomstige pannekoeken geven het duwtje dat nodig is. Samen zitten we aan tafel en doen de werkjes die juf Inge heeft meegegeven terwijl de pleister aan het afweken is.
Als de meiden terug komen eten we lekker pannekoeken en maken we ons klaar voor het zwembad. Niet te lang want om 15.25 mogen wij! We plonzen het zwembad in. Rzoie denkt op de bodem een Gekko te zien maar het is een hagedisje. Ze vist hem eruit en legt hem in de zon, je weet maar nooit. Maar helaas hij was echt veel te klein om zo’n groot en diep zwembad over te zwemmen. We gunnen hem zijn laatste wall of fame door allemaal met hem op de foto te gaan en daarna begraven de meiden hem. Nog een paar  keer op en neer zwemmen en we moeten ons gaan klaar maken. 

Ze maken er een mini feestje van. We mogen met drie dolfijnen en dus ook drie trainers zwemmen. Omdat Maatje echt een goede zwemster is hoeft ze echt niet geholpen te worden. De vorige keer zwom ze nog in de armen van een begeleidster. Nu heeft ze haar eigen flippers en doet vol vertrouwen wat ze mag/moet doen. Er zijn namelijk best wat regeltjes waar je je aan moet houden en hoe je de dolfijn kunt sturen. Ze doet het met zo’n grote smile op haar gezicht en met zo’n vrolijke lach dat het zelfs de trainsters opvalt. We mogen een kus geven, met vinnen schudden, laten springen over de stok en heel veel rondjes zwemmen. Maar ook samen dansen en lekker spettteren. Chabilita is de dolfijn van Emily en zwemt met Olaf en Rozie. Maatje en ik zwemmen met Nubia en Bonnie. Omdat Chabilita weer even geen zin had mogen, na even te hebben gewacht op haar zonder resultaat, Olaf en Rozie even met Nubia zwemmen. Dat vond Chabilita niet zo’n goed plan, ze duwt haar zus Nubia weg en eist haar zwemmers weer op. Erg grappig om te zien. 
Het was een hele leuke en chill familyswim. Maatje verloor haar flipper nog, maar raakte geenszins in de stress, hij leek naar de bodem te zakken dus Marcus deed zijn wetsuit al aan maar na een tijdje kwam hij weer boven drijven. We waren pas om 17.00 thuis dus we hebben echt bijna een uur met ze mogen zwemmen. 
Rozie en ik hadden nog het plannetje om met de band de stroom af te drijven. Tot vorige week waaide het zo hard dat er echt een sterke stroming stond, nu kabbelen we heerlijk rustig richting lions dive. Dit was het perfecte moment om zo’n band met zo’n drankgat te hebben. Zakkend zonnetje, roseetje in de hand, heerlijk kabbelend dat had het 100% perfect gemaakt. Dan maar thuis aan de borrel, ook lekker ;).

Phoe het eind komt in zicht en we willen nog zoveel. Ik praat het mezelf goed doordat er ook mensen maar een weekje gaan. Bizar met 9 uur vliegen maar ze zijn er wel. Dan hadden we pas 1 dag erop zitten en duurt het eigenlijk nog best lang. Voor het brusjes programma staan er ook nog leuke dingen op het programma, morgen de dokdag, woensdag mee met de dolfijnentrainer, zwemmen met de roggen! Die is nog onder voorbehoud maar hoe gaaf zou dat zijn. En ze gaan nog in de oceanlens. Dat wilden we anders met zijn vijfjes doen maar dat was best krap dus dit zou een mooie oplossing zijn.
Morgen dus therapie, dokdag voor Rozie en Maatje en ‘s middags naar Willemstad. Ik hoop dat we het plekje terug kunnen vinden waar we toen zo leuk aan het water hebben gelunched.