Dag 5: Niet mijn voeten opeten hoor!

Niet mijn voeten opeten hoor!

Eindelijk was het dan zover, de eerste therapiedag. Emily had er reuze zin in en vertelde de voorgaande dagen aan iedereen die het wilde horen dat ze mocht gaan zwemmen met dolfijnen. Met als extra toelichting, zij 10x en haar zusjes en papa en mama 1x. 
Omdat het rustig is, er zijn dank zij corona maar zes therapiën in plaats van 16, hebben ze het brusjesprogramma gebundeld. Beetje onhandig want het is ook bedoeld als een soort oppas tijdens de therapie. Rozmarijn had bedacht om die twee uur juist te gebruiken om haar huiswerk te doen, Maatje zou deelnemen aan het brusjes programma. Voor haar best een dingetje omdat zonder haar zusjes te doen. We waren na het voorlezen een beetje aan het verzinnen wat zij dan kon en wilde doen. We besloten en rugzakje mee te nemen met een boek en kleurspullen. Want ze bekende dat ze wel heel even wilde kijken maar niet te lang want dan wilde zij ook zo graag. Het is ook moeilijk dat Emily dat mag terwijl ze voor jou helemaal niet zo anders is, je zou er toch verdorie ook slecht van gaan praten.

Vanochtend ging de wekker om 6.15 uur het bewijs dat dit geen vakantie is ;). Emily stond al net iets eerder naast mijn bed, klaar wakker. Vandaag ging het gebeuren. Niks geen spanning, alleen heel veel zin! Ze wist ook perfect wat er ging gebeuren dus alles liep op rolletjes. Eerst de smeersessies, dan de hoe krijg ik je haar uit de klit als je niet wil douchen maar wel in de zee heb gezwommen sessie om af te sluiten met een boterham die je nog niet weg kunt knabbelen omdat het veel te vroeg is. Maar omdat we op twee x springen afstand verblijven waren we nog steeds op tijd. We maakten kennis met het team van Emily, een logo Christine, haar assistent Caro(line), en omdat Christine Duits is en de Nederlandse taal nog niet goed spreekt als achtervang Talina een psychomotorische therapeut. Nou met zoveel mensen én een lieve dolfijn + trainster kan het toch eigenlijk niet mis gaan. Emily zwemt deze keer met Chabilita. De vorige twee keer zwom ze met Kanoa en Sammi, toen nog klein en schattig eigenwijs. 

Net als de andere jaren sta ik er weer van te kijken dat ze helemaal enthousiast mee loopt met de twee volwassenen die ze een minuut geleden nog niet kende. Ze krijgt een surfpakje aan waardoor je haar wil opvreten zo cute dat ze eruit ziet. En hopseflops over de brug en weg is ze op naar haar nieuwe vriendinnetje van zo’n 3 meter lang en een ruige, koude zee door de harde wind. Na een oehhh koud ligt ze in het water en aait ze Chabilita. Voordat ze naar het water gingen hebben wij eerst kennis gemaakt met Christine en Talina. Emily maar ook Madelief mochten even mee met Caro zodat wij konden kletsen. Madelief kwam weer bij ons. De therapie begint altijd met een half uurtje in de therapieruimte, dit keer vooral kennis maken en een dolfijnenpuzzel maken waarbij Emily naast het beeld ook moest lezen wat het was en het daardoor op de goede plek moest leggen. Een prachtig voorbeeld van het geen we net hadden verteld aan Christine. Emily leest best wel goed maar soms zo snel dan raad ze maar wat omdat ze denkt dat dat er zou moeten staan. Zo belanden de rugvin niet op haar rug omdat ze het woordje rug maar had geschrapt. Altijd fijn als je verhaal een beetje aansluit bij de praktijk, nu zorgen dat het anders wordt. 

In het water kreeg Emily bijna alleen maar watertijd. Omdat er geklust was in of bij het water waren de dolfijnen een beetje uit hun doen waardoor ze niet op het dok maar op de brug zaten (een beetje ver om foto’s te maken dus de kwaliteit is er ook naar helaas). Dat betekende eigenlijk een uur lang in het water. Dus ze speelden samen al met de bal, zongen en dansten samen en Chabilita duwde haar een rondje door de lagune terwijl ze haar voetjes duwde. Waarop Emily heel schattig zei:  ‘niet mijn voeten opeten hoor’. Ja en dan moet je die 80 tanden maar vertrouwen… ook gaven ze elkaar een lieve kus, dat blijft mooi om te zien. 

Toen de watertijd erop zat moest ze de lagune overzwemmen om alsnog bij het dok uit te komen. Emily wilde zelf zwemmen. Een goede les want madammeke kan de schoolslag alleen onderwater maar het zoute water lonkte niet dus zwom ze netjes met haar koppie boven water. Dat zou een mooie bijvangst kunnen worden.
Christine sprak met ons nog over de eerste kennismaking met Emily terwijl de meiden nog even met Caro speelden. Na deze eerste belevenis zat ons meissie op 2,8 dus er moest snel eten in. Met zijn viertjes liepen we terug naar huis, Rozemarijn was thuis gebleven om te studeren. Halverwege bedacht ik me ineens dat Maatje mee zou doen aan het brusjesprogramma dus wij weer terug. Omdat ze nu met 7 waren én de kinderen veel ouder waren dan de vorige keer appte ik Olaf of Rozie het dan toch niet leuk zou vinden. Naar huis gelopen, Rozie opgepikt, weer terug naar het cdtc. Blijkt Rozie iemand nog te kennen van het brusjesprogramma van 3 jaar geleden, zij waren al die jaren jaarlijks gegaan….verschil moet er zijn. 

Emily had bedacht dat het haar feestje zou worden nu haar zussen de hort op waren. Ze somde het programma even op. Chips eten, 3x kwintet, 3x kaarten….we reduceerden het tot een potje kwintet. Om 12.00 uur kwamen de meiden blij terug en hebben we de rest van de middag bij het zwembad gesleten. Wat hebben die meiden een energie maar zodra ze hun bedje voelen gaat het licht uit. Morgen weer vroeg op, maar wel half uurtje later dan vandaag. Dan noem je het al snel uitslapen. Maar nog steeds geen vakantie hoor ;).