Dag 9: Een (corona)-kilo lichter

Dag 9: een kilo lichter
Natuurlijk was dit de dag van de 5de therapiedag. De eerste week zat er al weer op. Het ei van Chabilita zat nog steeds in de weg dus de dolfijnen trainster zat nog steeds op de catwalk. Inmiddels werden we er wel een tikje chagrijnig van. Christine vindt wel dat het goed gaat. We kunnen er weinig van volgen op zo’n grote afstand. Ze is naast praten in volledige zinnen ook veel bezig met mondmotoriek. Vandaag met zuigen en blazen door een rietje. Ze had een spinnenweb met een spin die ze kleine vliegjes moest voeren. Ze moest de vliegjes op zuigen en bij de spin brengen. Het was een lastig maar leuk spelletje. Christine wees ons erop dat we in Nederland alles verkleinen, onze taal staat bol van de jes en tjes. Grappig als je er op let, zie je inderdaad dat we veel verkleinen. Het spelletje met de vliegjes…is echt leuk. Wij zullen niet snel zeggen het spel met de vliegen is leuk. Altijd leuk zo’n analyse op afstand.

Tijdens het brusjes programma ging Maatje op krabbenjacht en Rozie net buitengaats snorkelen waardoor ze veel meer zag dan normaal. Daarna lekker pizza op het balkon en nog even zwemmen. De lontjes worden korter door de korte en warme nachten, vooral Maatje heeft er moeite mee. Maar die is dan ook de jongste ;). Er wordt meer gebromt dan thuis. Gelukkig hebben ze beloofd dat de dokdag hoe dan ook doorgaat. Dat toverde wel weer een grote lach op haar gezicht. 

Olaf had om 10.00 onze auto gescoord. Hij mocht als eerste naar de kapper, wij bleven nog even zwemmen. Veel eerder dan verwacht was hij al weer terug. Toen met zijn allen weer terug. Super leuke kapper, Max, uit Nederland die baalde dat hij al zo lang zijn vak niet mocht uitoefenen en een plek had gevonden waar hij dat wel kon doen. Hij had twee zaken waarvan eentje in Hardenberg. Altijd fijn als ze goed met Emily om weten te gaan. Het was een klein feestje, Olaf, Emily en ik moesten echt, Rozie en Maatje vonden het vooral leuk om op Curacao naar de kapper te gaan. Toen Emily bijna klaar was, voelde Max met zijn ogen dicht of het gelijk was. Emily vroeg, ‘huh ben je aan het slapen?’ Toen ze klaar was mocht ze nog een kleurtje kiezen. Ook Madeliefs haren werden prachtig ingevlochten en de onderste plukjes van haar vlechtjes  roze/rood gespoten. Ook mijn haar werd gehalveerd ook al zag het er hier best nog prima uit. Door de zeelucht krult het hard waardoor mijn matje van thuis weg ging. Maar ja, nog twee maanden gaat hem niet worden dus binnen no time lag er 1 kilo haar op de grond. Emily vroeg een ander muziekje en Max trapte erin dus daarna klonk ‘op een onbewoond eiland’ door de speakers. Het fijne van spotify is dat hij vervolgens meteen denkt te weten waar je ook blij van wordt, dus er kwamen nog meer liedjes van kinderen voor kinderen voorbii. Daarna was Rozie nog aan de beurt, ook bij haar een flink stuk eraf en aan de voorkant wat korter. Madelief keek eens goed naar het haar van Olaf en vroeg of Max dat randje mooi zilver had gespoten ;). Na een laatste dansje van ‘vroeger’ van kvk voelden we onszelf zo mooi dat we toch maar weer buiten de deur moesten eten. Wie zou anders het blauw van Emily, het roze van Maatje en het zilver van Olaf zien? 
Lekker dichtbij met de voetjes in het zand én met live muziek gegeten. Zo jammer dat je nu niet mag dansen. Wel gek want er wordt hier gewoon ouderwets gegroet met highfives, knuffels en handshakes. Niet door ons uiteraard. 

Toen we terug liepen stond er naast onze auto een kleine jeep waar de stoel naar voren stond zodat je achterin kon instappen. Maatje:   “dat is moeilijk sturen zo”. 

De kleintjes in bed en daarna bleek onze privé dierentuin nog open. Was het eerst een kakkerlak, nu was het een spin. Maar geen gewone…het bleek de rolspin te zijn. Een spin die in Nederland niet voorkomt. Hij moest dus meteen in de entomologiegroep. Olaf droevig dat ze niet direct reageerden…het was inmiddels zo’n twee uur ‘ s nachts in Nederland! Maar gelukkig kon hij zijn ei kwijt (kon Chabilita dat nou ook maar) in de internationale groep en ja hoor, binnen een tel werd bevestigd dat het inderdaad om de rolspin ging. En voor de leken onder ons, dan gaat het dus niet om een handgrote spin met van die rubberachtige poten waar je de haren op ziet zitten, dat je kunt inbeelden dat de kaken kraakgeluiden maken en waarvan je verwacht dat, als je ter grote van vrouwtje theelepel bent, (nog bekend van  vroeger, woensdagmiddag tv?) echt bang moet zijn dat je vermorzeld wordt door al die poten en kaken. Het is dus gewoon een heel normaal spinnetje van een cm of twee. Maar wel heel bijzonder!

En zo werd de dag mooi afgesloten, 4 vrouwen blij met hun nieuwe haar en één man blij met zijn spin(netje). Morgen een dagje vrij dus de wekker blijft uit. Echter niet te laat op want we willen morgen naar de boka’s, de rotspartijen waar het water fantastisch hard tegen aan knalt. Open vlaktes dus te warm om er midden op de dag te zijn. Wedden dat we om 11.00 uur wegrijden…zijn we er om 12.00 uur.