Dag 8: Uit eten met je voeten in het zand

Uit eten met je voeten in het zand

Jeempie, we zijn er al een week. Vandaag een kort verhaaltje omdat we uit eten zijn gegaan maar dat compenseren we met aso foto’s van dat zelfde etentje. Met je voetjes in het zand uit eten, een keer geen kleurboeken op tafel, maar wel zand- ‘oliebollen’ hoe heerlijk kan het zijn. Hoe bizar dat je mensen jaloers kunt maken met een foto waarop je uit eten bent. De kapper zal morgen ook wel opkijken dat ieder kind op de foto wil en dat we daar jullie mee lastig vallen. Niet om te plagen hoor. Straks kunnen we met 1 druk op de knop alle foto’s en blogs uitprinten. We hebben al twee mooie boeken, nu komt er eentje bij in coronatijd. Ik hoop dat we daar straks op terug kunnen kijken en niet zien als het begin, maar dat schreef ik al eerder geloof ik. Een dag auto huur opofferen om met zijn viertjes naar de kapper te gaan, dat had je een jaar geleden toch ook niet geloofd. 

De ochtend begon super lief. De begeleidster van Emily, juf Inge stuurde een foto van de aftelkalender die ze met Mekson had gemaakt. Mekson vindt het namelijk best raar dat we weg zijn. Met de kalender weet hij wanneer Emily weer terug is op school.

Vandaag veel gezwommen en gelezen. Bijna iedereen had zijn boek uit vandaag. Goede reden om in het boekenkastje te kijken wat ik de vorige keer al had bijgevuld. Emily koos er eentje van 735 bladzijden! Ze deed het boek op een willekeurige bladzijde open en begon hardop te lezen ‘het getande staal van het pizza mes flitst langs haar borst, naar haar bleke keel. Een enorme jaap… bloed spuit over het nachtkastje’. Mmmm hier zat duidelijk geen kijkwijzer bij. Aan het zwembad pakt ze juist het boek van Rozie. Ook daar begint ze hardop te lezen. ‘ Volgens sommige heeft ze haar nek gebroken en was ze in een klap dood’. Phoe wat is er mis met de oude Saskia en Jeroen, daar zijn we toch allemaal me groot geworden ;).

Maatje wordt door de buurman nog het water in gepraat omdat hij zegt dat zijn vriend altijd 1x per week met de schildpad gaat zwemmen om 16.15 uur en dat hij als hij dat zou willen zo je vingers eraf bijt (de schildpad) dus dat ze beter van te voren nog even kan gaan zwemmen. Maatje duikt er spontaan nog even in. Ik heb Madelief en Rozie nog wat kunstjes van vroeger proberen te leren. De hele school woonde bij ons in het zwembad in de zomermaanden, tijd genoeg om wat nieuws te leren. Nu komen ze er eigenlijk nooit. Niet zo gek dat die zwembaden op omvallen staan. Nou zijn de tarieven er ook wel naar maar toch. Ik probeerde ze een radslag van de kant in het water te leren en de eerste stapjes van achterover duiken. Hoe maf dat je zelf gewoon geen koprol meer kunt maken zonder dat je het gevoel hebt dat je van de aarde bent afgevallen. Vroeger kon ik wel zes keer koppeltje duikelen en was de enige reden om te stoppen dat je zo ongeveer stikte. Nu doe je er eentje en ben je zo duizelig als ik weet niet wat en een watje eerste klas. Het idee dat ik, na een beetje oefenen, weer achterover zou duiken….is toch redelijk onvoorstelbaar. Ik zou het echt niet meer durven. Grappig hoe je dan toch je kids aan moedigt dat te doen…het is echt niet moeilijk gewoon even oefenen….tuurlijk mam.

Als we Emily in bed stoppen is Olaf verrukt van de Gekko (Richard, de hagedissen heten Hugo en de Leguanen Isa) op haar kamer. Emily zegt kleintjes, ‘ papa, ik wil huisdier niet’. Voor de therapie had ze vast geroepen, Richard weg!!!  Het werpt duidelijk zijn vruchten af, die dolfijn therapie ;).