Dag 15: Een leerzame dag

Een leerzame dag

Phoe de een na laatste dag van de therapie, dan mag je er nog 10, dan nog maar eentje. Maar wel een dokdag dus we mogen wat dichterbij kijken, wat direct resulteert in een paparazzi aanval maar toch ook leuk om wat foto’s te hebben waar Emily niet direct een puzzel lijkt door de grote pixels.

Christine wilde Emily wat meer zelf laten zwemmen omdat ze soms zo aan haar blijft hangen. Dat heeft ze geweten, Emily werd er helemaal boos en verdrietig van maar aan het eind van de therapie vroeg ze zelf om een footpush ;). Het is wel vaker dat ze zelf eerst iets niet wil terwijl wij weten dat ze het heel leuk vindt. Erg frustrerend als ze het dan zo lang weet vol te houden en uiteindelijk dus blij is als ze het heeft geprobeerd. Fijn dat Christine even doorpakte, heeft ons dametje af en toe wel  nodig ;). Aan het eind van de therapie mag ze weer lekker met Nubia kunstjes doen, je ziet Emily genieten. Dit keer dus lekker veel filmpjes. 

De meiden mogen in het brusjes programma naar de oceanlens, wat wij al hadden gedaan met zijn drietjes.

Wij maken ons vast klaar voor ons laatste schildpadden avontuur, als de meiden nog brussen. Dat stond bij iedereen op het lijstje om nog een keertje te doen, laten we het een traditie noemen. Doordat we de vorige keer daar die lekkere super verse tonijn hadden gegeten was dat onze nieuwe traditie. Zwemmen met de schildpadden en tonijn met frietjes eten. Nu blijkt dat je wel een traditie kunt hebben maar dat je soms wel afhankelijk bent van anderen om de prille traditie in stand te houden….ons mannetje was er niet! Gelukkig had Emily voor de zekerheid al wel gegeten. Wij kunnen wel overleven op water en snoepjes, zij wat lastiger. Onze leuke stoelenman vertelde dat zijn buurman bedrijfjes niet zo trouw zijn. Er is er altijd wel eentje, maar eigenlijk nooit alle twee. Maar we hoefden dus niet op water en snoepjes de middag door te komen. We gingen voor barracuda, Olaf houdt van nieuwe dingen, een hamburger en frietjes….sorry mevrouw de barracuda is op…..dan twee hamburgers en drie frietjes, sorry mevrouw de hamburgers zijn ook op….dan vijf frietjes. Vervolgens krijgen we zo’n piepschuim maaltijd doos, met van die vakjes vol met friet. Ik kijk Rozie aan, zou dit vijf friet zijn? Das wel weinig. Het blijkt één friet te zijn….das veel te veel. Het voelt een beetje naar om alsnog mijn bestelling te verkleinen. Het had makkelijk gekund want hij blijkt een frietpannetje te hebben wat wij ook in de garage hebben staan. Er kan, nu hij zulke grote porties geeft, maar 1 portie tegelijk in. Dat betekent dat we hier nog zo’n 5x 4 min staan te wachten op friet die nooit op gaat. We vragen of onze stoelenman zin heeft in frietjes maar dat heeft hij niet. Uiteindelijk geven we twee porties aan de visafslag mannen en vrouwen. Zo gaat alles netjes op. Mocht je hier ooit ook komen en ze zijn er toevallig wel een keer alle twee dan is de jongen in het kraampje wel veel leuker en lekkerder (het eten ;) dan die uit het huisje. Kris lees je nog mee? Even op je lijstje zetten ;). 

 Na de lunch staat het schildpad spotten op het programma. Olaf heeft onze goedkope go-pro (onderwatercameraatje) aan de praat gekregen en dat is toch wel heel tof om te zien. Helaas lagen de kleintjes daardoor wel weer te laat in bed want we moesten nog wel even alle filmpjes kijken dat waren er wel veel. Het is zo gaaf dat je je toet maar onderwater hoeft te stoppen en je schildpadden kunt zien. Mijn beeld van schildpadden en zelfs bijna van vissen is wel gewijzigd deze vakantie. Onze vissen krijgen een beetje onbestemde langwerpige wittige korrels en vroeger kreeg onze vis van die hele dunne flinters. Nou als je snorkelt bij de visafslag zie je dat ze in de realworld elkaar opeten. De visafslag gooit alle resten weer terug in het water. De schildpadden pakken een groot stuk vis en scheren het aan stukken, met hun flippervoet-arm proberen ze het er af te scheuren waardoor ze eruit zien als een soort waterleeuw. Grappig dat ik dat de vorige jaren dat nooit heb gezien, toen werd ik er helemaal zen van. Nu was het ineens een roofdier onderwater. Maar ook de andere vissen zaten flink van de restjes te eten. Het is ook wel echt heel gaaf om de vissen die ik in het aquarium in de dierentuin zo leuk vind, hier gewoon langs zie zwemmen, dory komt voorbij, en dory 2-3-4-5 ook. Streepjes vissen maar bijvoorbeeld ook het koffervisje, zo’n stekelopblaasvis, een trompetvis echt aan de oppervlakte en wel 9 kleine inktvisjes. Rozie en ik hadden trouwens Olaf nodig om er inktvisjes van te maken. Wisten jullie dat ze hun tentakels bij elkaar doen waardoor het lijkt of ze een soort spitse snuit hebben (en je ze daardoor dus ook echt niet als inktvisje kan herkennen, nou ja de meeste dan) hele grote ogen hebben en ze achteruit zwemmen. Rozie en ik vonden ze vooral heel erg schattig. Ze veranderen trouwens ook van kleur afhankelijk van de ondergrond. En als ze hun inkt spuiten is dat geen wolk inkt maar eerder een soort handtekening, hoe geinig is dat. 

Emily gaat natuurlijk ook weer socialisen. Eerst met de directe buren want die hebben een schepje...daarna met de buuf daarnaast want die heeft een telefoon én glitters blijkt. Ze versiert onze meiden met glitters onder haar motto ‘pak die shine’ en Emily mag kijken op haar telefoon wat ze normaal maakt tijdens met name festivals. Hoe mooi. Kijk maar eens op haar insta, ze heet Lieke Vrienten. Ze is dol op kids en had een neef met down dus het ging helemaal goed tussen die twee of eigenlijk drie dus ik kon zowaar een paar bladzijdes uit mijn boekje lezen ;).

Al met al weer een leerzame dag, voor ons en nu ook voor jullie ;).